Minder controle, meer vertrouwen!

Door Loretta

“Corona heeft ons nauwelijks geraakt. In maart, april vorig jaar was het even heel hectisch. Maar toen de scholen weer opengingen in mei, ging de bouw al weer los. We zijn in 2020 zelfs in omzet gestegen, met zo’n achttien procent. Door het tekort aan woningen is er volop werk in de bouw.”

Tekort aan vaklieden

“Op dit moment gaat het ons dus goed, maar voor volgend jaar verwacht ik krimp. Puur omdat we geen mensen kunnen krijgen. Ja, dat is frustrerend. Het tekort aan vaklieden komt door de vergrijzing en door onvoldoende aanwas van jongeren. Werken in de bouw, met je handen, heeft geen status, ondanks de hoge verdiensten. Bovendien worden onze werkers vaak overgenomen door opdrachtgevers. Ze nemen ze sneller over dan wij ze kunnen werven.”

De gouden zzp’er

“Het tekort aan vaklui noodzaakt ons extra maatregelen te nemen. Ik doe meer en meer aan zzp. Wij hebben drie labels: Bouwpartners en Bouwselect richten zich respectievelijk op vakmannen en leidinggevenden in de bouw. Daar werken we op basis van uitzenden of detacheren. Maar het snelst groeit ons zzp-label: Bouwprofs Interim. Wacht, ik pak de cijfers er even bij. In 2018 was eenentwintig procent van de totale omzet gerelateerd aan zzp-bemiddeling. Nu is dat zesenzestig procent. Als mijn mensen allemaal zzp’er willen worden, omdat het zo goed verdient, dan moet ik daar wel in meegaan. Gemiddeld verdient een zzp-vakman zo’n 6.000 euro per maand. En als het zo doorgaat, stijgt dat naar 7.000 euro.”

Gebrek aan trots

“Mijn jongste zoon heeft mbo-2. Ik ben zeer trots op hem. Maar die trots ontbreekt in de maatschappij. De voorlichting op school, het geweld van die Cito-toetsen, de ouders; alles en iedereen is erop gericht om kinderen zo hoog mogelijk te scholen. Iedereen moet ICT’er, dokter of accountant worden. Daardoor voelt mijn zoon, die hovenier wil worden, zich heel klein. Ik ben als vader vooral bezig om zijn zelfvertrouwen te laten groeien. Dat maakt me boos.”

Verleid met tijd

“Tijdens de coronacrisis, toen de horeca leegstroomde, had ik nog even het idee: nu komen mensen massaal tot de ontdekking dat er in de bouw voldoende goedbetaald werk is. Onze vakopleidingen stonden klaar. Maar nee. Werklozen gingen naar andere sectoren. Met geld kan ik kandidaten dus niet lokken. Niet voor niets stijgen de lonen in schaarse beroepen niet meer. Men is tevreden. Die vette auto’s waar ICT’ers vroeger mee verleid werden? Werkt niet meer. Wat werknemers nu willen, is meer vrije tijd. Ik hoorde over een Belgisch bedrijf, dat laat zijn nieuwe medewerkers beginnen met twee maanden vakantie.”

Nieuwe kansen

“Toch zie ik wel degelijk toekomstkansen. Ik neem nu vaker mensen in dienst, zonder dat overname door de klant mogelijk is. Dit maakt mij een concurrent van mijn eigen klant. Dat is niet leuk, maar het moet. Ook overweeg ik het aantal zzp’ers uit te breiden via een platform. En ik zie kansen met arbeidsmigranten. We zouden de migranten die al actief zijn in Nederland kunnen omscholen tot vakman of vakvrouw, maar ook zelf mensen uit het buitenland kunnen halen. Het voordeel van Oost-Europese arbeidsmigranten is dat vakwerk bij hen wél status heeft.”

SER-advies

“Over het SER-advies maak ik me weinig zorgen. Veel elementen uit dat advies – zoals de focus op vast werk en het minimale uurtarief voor zzp’ers – zijn bij ons al praktijk. Maar wat als er een recessie uitbreekt? Dan is er geen flexibel personeel meer te krijgen. Mijn belangrijkste les van het afgelopen jaar is dat ik door de coronacrisis heb leren loslaten. Ik was best een controlfreak. Maar het ging prima, het thuiswerken en het videovergaderen. Dat had ik niet verwacht. Minder controle, meer vertrouwen. De coronacrisis heeft van mij een betere werkgever gemaakt.”